خداكندكه بيايد مسافري که نيامد

كوچه كوچه بنازم به عابري كه نيامد

دوباره مثل گذشته تمام فاصله هارا

غزل غزل بنويسم به شاعري كه نيامد

هميشه غربت اينجافقط نصيب دل من نیست

شريك غربت من كومهاجري كه نيامد

شكست بغض غرورم در انتظار عزيزي

دعا كنيد بيايدمسافري كه نيامد

ترکم مکن

حتی برای یک روز

زان رو که به انتظار

ایستگاهی متروک خواهم بود

خالی از قطار .

ترکم مکن

حتی برای ساعتی

که دلتنگی چون بارانی

به آوارم فرو خواهد ریخت

و غبار

چون هاله ای.

جای پایت به شنها امیدم می دهد

و مژگانت آرامشم.

عزیزترین !

ترکم مکن حتی برای ثانیه ای .

وقتی تو نیستی

سرگردان سرگشته این سوال مداومم

که باز خواهی گشت ؟

مرا هر چند بشکستی

نمی خواهم شکست تو

نمی خواهم که اندوهی ببینم حتی در آن چشم مست تو.

نمی خواهم تو را هرگز نمی یابم تو را هرگز

ولی ترک خیال تو نمی دارم روا هرگز

دعایت می کنم، عاشق شوی روزی
بفهمی زندگی بی عشق نازیباست
دعایت می کنم با این نگاه خسته، گاهی مهربان باشی
به لبخندی تبسم را به لب های عزیزی هدیه فرمایی
بیابی کهکشانی را درون آسمان تیره شب ها
بخوانی نغمه ای با مهر

من نمیگویم درین عالم
گرم پو، تابنده، هستی بخش
چون خورشید باش
تا توانی
پاک، روشن
مثل باران
مثل مروارید باش

چنان فشرده شب تیره پا که پنداری
هزار سال بدین حال باز می ماند
به هیچ گوشه ای از چارسوی این مرداب
خروس ایه آرامشی نمی خواند
چه انتظار سیاهی
سپیده می داند ؟

بهترین لحظه های روز و شبم
لحظه های شکفتن سحر است
که سیاهی شکسته پا به گریز
روشنایی  بال و پر گشوده است

همه ما آمادگی داریم تا به دلایلی،

 كارهای وحشیانه و به دور از تمدن انجام دهیم.

تفاوت بین یك آدم خوب و یك آدم بد در برگزیدن آن دلیل است.

هر كس باید برای تمرین،

 هر روز دست كم دو كار را كه از آن نفرت دارد انجام دهد.

آری از پشت کوه آمده ام…

چه می دانستم این ور کوه باید برای ثروت، حرام خورد؟!

برای عشق خیانت کرد

برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد

برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند

وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را می پرسم

می گویند: از پشت کوه آمده!

ترجیح می دهم به پشت کوه برگردم

و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگ ها باشد،

تا اینکه این ور کوه باشم و گرگ!

ارسالی از : سـاکــار

تورو از دست نمیدم ،

جز تو دل به کس نمیدم ،

تورو از خدا گرفتم به خدا هم پس نمیدم.

دیروز به جرم بالا رفتن از قلبت دستگیر شدم !

بیا بهشون بگو ساکن قلبم دزد نیست !

آدمیزاد غرورش را خیلی دوست دارد...
اگر داشته باشد آن را از او نگیرید...
حتی به امانت...
ضربه ای هم به آن نزنید...
چه برسد به شکستن یا له کردن...
حالا ببین اگر به خودش غرورش را بخاطر تو نادیده بگیرد،

چقدر دوستت دارد...

دلم چندین سال است روزه ی عشق گرفته است !

 اذان افطارش را تو بگو

چشمانم را می بندم

عصاره ی تمام مهربانی ها را می گیرم

و از آن فرشته ای می سازم همچون “خودت”

خدا رو چه دیدی ، شاید با تو باشم

شاید با نگاهت از این غم رها شم

خدا رو چه دیدی ، شاید غصه رد شد

دلم راه و رسم این عشق رو بلد شد

کاش میشد دارو باشی،
نه زخم کاری نه نمک،
واسه خودت ادمی باشی،نه آدمک

عشق كه آپشن نداره خودت باش كسي هم خوشش نيومد ،،

خيالي نيست اينجا كه مجسمه سازي نيست ،،

گاه یک حرف

یک زمستان آدم را گرم نگه میدارد و

گاه یک حرف

یک عمر آدم را سرد میکند . . .

آب رسانا نیست

وگرنه زیر باران

به تو رسیده بودم . . .

قرعه کشی تمام شد

تو به اسم دیگری درآمدی

تقدیر جای خود

اما لااقل اسم مرا هم در کیسه ات می انداختی . . .

هـمه در دنیـا کـسی را دارنــد،بــرای خودشــان

“خــُسـرو” و “شیـــرین” . . . “لیـلی” و “مـَجنــون”

“رامیـن” و “ویـس” . . . “پیــرمــَرد” و “پیرزَن”

“تــو” و “اون” . . .

“مــَن” و “تــَنهـآیی . . .”

ارزان تـــــــر از آنچه که فکرش را بکنی بــــودی
ولی ،

برای مـــــــــن ؛

گران تمـــــــــام شدی….

بــــــــــــــــــــاش
حتی همین قدر دور
حتی همین قدر دست نیافتنی
فقط بـــــــــــــــــــــــاش...

 سپیده دیر آمدى…
شب عاشقم کرد و رفت!

به خواب میماند،

تنها به خواب میماند

چراغ،آینه،دیوار،بی تو غمگینند

تو نیستی که ببینی

چگونه با دیوار

به مهربانی یک دوست،از تومیگویم

تو نیستی که ببینی،چگونه از دیوار

جواب میشنوم.

تو نیستی که ببینی،چگونه،دور از تو

به روی هرچه درین خانه است

غبار سربی اندوه،بال گسترده ست.

تو نیستی که ببینی،دل رمیده ی من

به جز تو،یاد همه چیز را رها کرده ست.

 دوش  در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسه موی تو بود

دل که از ناوک مژگان تو در خون می گشت

بـاز مـشـتاق کمان خانه ابـروی تـو بـود

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود

دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک

بر زبان بود مرا آنچه تو را در دل بود